Protection for a Woman in Childbirth

Mother's Day is nearing once again...i will receive lots of fresh flowers again from my daughter and co-workers and of course from my beloved better half. But sad to think also that this will be the first time that i cannot share Mother's Day with my nanay. It's been quite a while now but sometimes the thought of it hasn't sink in yet...fully. Anyways, let me share a short story of my nanay's favorite "kwentong kakaiba" when she was pregnant with me. Because i was born in ilocandia land...i will speak in her native tongue as how she always talks to me. To reminisce her ways of talking towards me.

Idiay ili tayo a San esteban , dagiti lallakay ken babbaket dida baybay-an a maturog ti naganak. kunada a no dandani aganak ti masicogen, ti aswang a kasla billet ket agtaytayab iti ngato ti balay ti aganak, kunana, "ik-ik-ik" Intono kuan, agbalin a babae sa sumiroc iti balay sa sepsepenna ti dara nga agwayaway iti naganak. ti naganak masapul a saan a pulos a maturog ti agpatpatnag, ta no makaturog ket sida ti aswang ti ubing. Dagiti tao mangipanda iti bawang iti pasamano ti tawa, agpuorda iti sibay ti tawa, agpuorda iti sibay ti masicog, sada agpuor iti nasallapid a daan a luplupot.

Si Manong

Si manong who keeps on mocking, ridiculing, taunting, twitting me from the very beginning of my cyberlife til now...
Si manong who most of the time opposes my thoughts and feeling that sometimes lead to misunderstanding...
Si manong whom i have hurt repeatedly and offended mercilessly (as far as i know), still manages to extend his arms wide open...
Si manong despite his age never fails to amaze all the people sorrounding him, a jack of all trade indeed...el es muy inteligente...el lee muy inteligentemente totalmente...

But i do know that all those mockeries, ridicule, twits am receiving from him is just a sincere form of flattery...
I do know that all those negativity attached to me is the other way around come to think of it...a term of endearment as i've always known him...
I do know that he's doing the best he could to right my sometimes confused mind as to why he opposes at times...

He told me once we we're too much alike to hate each other...though i don't know in what way...
Regardless of what way we were alike...still the overflowing love and respect i have for him will never lost...
He will definitely be remembered for always even if i'll have grandkids of my own someday...
And this time he will be the subject of ridicule...well just kidding haha!!!

My purpose-driven cyberlife actually is almost done...close to being finished...
That is to shield my dearest manong in all possible harm that can be done...
He may never know it...he may never see it...he may never heard it...he may never feel it...
But that's the sole reason why i keep on staying...during his difficult times...
And now that everything's water under the bridge...i am at peace now...because i know he is in good hands with all of the friends at the other side of the world...

Some people perhaps may think am being unfair as to why pick manong alone while there are numerous other friends...
Simply because before i have known all the other friends...i have known him first...
Sometimes you have the feeling of this so-called "connection" that binds you to the other person...no matter how many differences you both have...no matter how many times you fought each other...still it will be the same old feeling that will resurface...
So now i can say this time that manong...is the best thing ever happened to me in my cyberlife.

This is me...behind all the laughter

Para sa Alaala ng Tatay at Nanay

Bakit ba kailangan pang hintayin ang Mayo upang pag-ukulan ng alaala ang ating mahal na ina? At bakit din kailangan pang hintayin ang ikalawang araw ng Linggo ng buwan ng Hunyo upang alalahanin naman ang ating ama? Tanda ko pa noong elementary, naglalagay kami ng maliit na pumpon ng cadena de amor sa dibdib tanda ng paggunita sa kadakilaan ng mga ina. Bakit nga ba cadena de amor para sa mga nanay? Napasilip tuloy ako kung ano meaning ng cadena de amor, "chain of love" pala. Sa tagalog tanikala ng pag-ibig.


Masasabi kong lagi kong pinararangalan si tatay sa palagiang paggamit ng aming apelyido sa aking propesyonal na buhay. Ganun din kay nanay, palagi kong ginagamit ang panggitnang P sa aking pangalan. Ngunit higit dito inaamin kong utang ko sa kanila kung ano man ako ngayon.
Palagi kong naririnig noon maski hanggang ngayon...sabi nila pag nagsilang ka na ng sanggol...bayad ka na daw sa nanay mo. Para sa akin, hindi rin ganon. Kailangang arugain, palakihin ng tama, bigyan ng karampatang pagmamahal...hindi lang basta iluluwal mo.


May isang bagay na lagi kong naaalala tungkol sa tatay na naging gabay ko sa pagpapalaki sa anak kong babae. Sabi nya: "Hangga't maaari kailangang pasundan mo ng mabuti ang anak mo. Huwag mong pabayaang mangailangan ng atensyon yang anak mo. Ang anak na babae na hindi uhaw sa pagmamahal at aruga ng magulang ay nagtatapat sa kanila, lalo na sa kaso mo, sa kaso nyong mag-ina para hindi mag-isip humanap ng "sugar daddy" yan." Kinalabasan, umabot ng labintatlong taon bago tuloy nasundan...kakasunod at kakasubaybay ko sa nagdadalaginding na anak. Meron pa akong palaging naaalala sa tatay ko, palagi nyang sinasabing..."huwag kang magpapaliwanag: hindi kailangan ng kaibigan mo iyon at hindi ka naman kelanman papaniwalaan ng kaaway mo anumang paliwanag ang gawin mo." Gusto ko sanang magsulat ng bisaya para din "i-reminisce" ang paraan ng pakikipag-usap ng tatay ko sa akin. Kaya lang baka mahilo na ang iba. Ang nanay ko naman sinanay akong palaging magrosaryo kada gabi bago matulog na hanggang ngayon ginagawa namin, magsipaglakihan man ang mga anak ko, nungkang magka-apo pa ako.

Para sa alaala at pagbibigay-pugay sa tatay at nanay...patuloy akong dumadalaw sa kanilang puntod kada linggo...walang palya...umulan o umaraw...uminit o lumamig sobra...wala akong liban simula noong lumisan sila. Pero madaya ka pa rin nanay...natakasan mo ako...sabi ko dati huwag ka munang umalis...dahil takot pa akong mag-isa...pero ramdam na ramdam ko na rin noon pa...na ayaw mo na talaga.

Ganunpaman...anu't anuman ang mangyari makakaasa kayong ipagpapatuloy ko ang mga nakagisnang kaugalian ninyo...kung paano ninyo ako hinubog, ganun din ang gagawin ko sa mga anak ko. Hindi kelanman kailangang hintayin ang mga buwan ng Mayo o Hunyo para lang alalahanin ang ating mga magulang. Pwedeng kahit sa araw-araw banggitin natin na mahal natin sila..."corny" mang lumabas. Pwedeng kahit kada linggo o kada buwan man lang "i-treat" natin sila. Lahat ng paraan gawin na, huwag ng ipagpabukas pa...para mabatid nila na kahit tayo'y me mga kanya-kanya ng pamilya...kahit tayo'y me kinabibilangan ng mga grupo ng mga matatalik na kaibigan...maramdaman nilang mahalaga pa rin sila...bago sila tuluyang maging isang ganap na alaala.

Naisip ko lang

Minsan sa aking pagbabasa ng Bob Ong book, eto ang isa sa mga nabasa ko:

Body/whitening scrub for flawless skin ewan ko ba kung bakit ang daming me gusto sa babaing kulay nitso


Kahapon, habang matamang nag-iisip na naman ako ng gagawin habang nakahiga ako sa aking "adjust-to-your-body-position-orthopedic-bed" (di ko pa nasusubukan mag-ano, masakit pa yung tadyang ko), napanood ko ang ads ng ponds where they are championing their product as the best way to look younger.

Eh kasalukuyang nasa kabastusang mode ang utak ko kahapon, naisip ko bakit kaya ang LACTACYD hindi mag-advertise bilang fountain of youth. Wala pa kong nakitang hinuhugasan ng LACTACYD na kulubutin at amoy maanggo, karaniwang senyales ng mga taong nagkakaedad na.

Gusto ko sanang magsurvey kaso baka madagdagan ang aking pilay sa katawan, wag na lang.

Newbie

pers taym kong magsulat sa blog
ang alam ko lang na blog
ung pag lumalagapak ang tunog eh BLAG!
pag dalawang beses KABLAG!
at pag nasobrahan sa hangin-- KABAG! :D

Magpapasalamat po ako kay bheng
na nagsend ng link para makasulat ako dine,
kay mang totoy na nagbigay ng permiso,
kay sir W na naginvite sa akin,
at sa anak ni sir na syang taga ayos ng site :D

salamat din sa mga sponsors
para mabuhay ang site na to
at sa mga contributors para maging succesful ang pages
syempre special mention ang PEP
dahil kundi dun,wala ang friendships
na nagkalat sa tabi tabi
at di mabubuhay si totoy_aburido :))

yan lang muna mang totoy
sa susunod na ko magsusulat ng walang wentang wento (www)
pag ako eh hindi rin tinamad na maging tamad :D

Happy 8th monthsary

maraming salamat sa bespren otto sa paggawa ng FH. walong buwan na pala tayo.sa panahong naghahanap tayo ng sariling mundo dahil sa pakiramdam natin noon di tayo kasali sa original na bahay kapuso, nabuo ang FH upang magkaroon tayo ng sarili nating daigdig sa PEP.


sa galit at sama ng loob na naramdaman
umalis tayo sa ating pinagmulan
sa kagustuhan nating tumayo ng solo
sa kagustuhan nating ipakitang matigas din tayo
nagkaroon tayo ng sariling
Bahay kubo,
kahit munti
ang mga members doon ay puro
autistics, nya ha!

umalis man tayo sa KGT ng may bahid ng lungkot
alam nating hindi natin pwedeng kalimutan ang ating pinanggalingan
and while we found our own space in PEP
ang masasayang happenings natin sa KGT baon pa rin
at dahil ang taong hindi marunong lumingon sa pinanggalingan
siguradong magkakastiffneck, kahit may sarili na tayong
bahay kubo
kahit munti ang mga tao duon
ay puro autistics, nya ha!
orig na bahay di pwede kalimutan
lagi pa rin babalik-balikan dahil there is no way
no, no, no way, no no no way
we can live without them, yes no way we can live without them
you see there's no wayyyyyyyy....
dahil kapuso always stick together
whew nadala na naman ako ng aking emosyon
wala kasing emoticon dito


thank you fh for giving me my comfort zone
thank you fh for teaching me to find my way back to KGT again
thank you for making me realize and appreciate
that burning bridges is not the Kapuso way.

Happy 8th monthsary FH.

and for that, thank you bespren sa bahay kubo, kahit munti ang mga members
doon puro autistics.....nya ha!

sorry mahal na diwata

babaunin ko, matagal-tagal din akong mawawala. pasensiya na Mahal na Diwata, ninakaw muna.....

[IMG]http://i376.photobucket.com/albums/oo203/sheltyzappn/Cake-1.gif[/img]





2 Minute FH Cake Recipe


Preheat MOMI SENIOR' S oven of love, line baking pan with OTTO'S patience; grease and flour sides and bottom of foil.


Combine 2 Tbsp NINNA's sweet sugar ,1/4 cup CALISA'S compassion butter,BOPOL'S wit eggs and MIKU'S perseverance vanilla in large bowl;

beat on high speed of DIWATA'S humor mixer in 3 minutes. Stir together GIKON'S thoughtfullness baking soda, honest STRAWBERRY_CHEESECAKE baking powder; add KAPLAN'S sensitiveness flour, ACEBORN_GAMS hardworking cocoa, gely with RIZEN'S sweet raisins to butter mixture, beating until well blended. Pour batter into prepared WILLIAM'S intelligent pan.

Bake for 8 months anniversary . remove from pan to wire rack. Peel off foil. sprinkle with RIZA'S beauty for garnishing


serve to KGT family and MARIAN thread while hot

Me Kanser na ang aking Bulsa

Eto ako ngayon, nag-aadding machine
Mercury yayaman lalo sa akin ngayon

Sa umaga, tecmisantan
samahan mo pa ng trimesadine at digoxin
At wag lilimutin ang aldacton

Sa hapon, 3 lang sila
Vasalat, Clorivaz
at Vidastat

Umaaangal na ang aking bulsa
Kaso pangako ko
Dahil asar talo ako
Gamot aking iinumin
para pwede pa akong
mangalabit sa dilim

sorry jas

sorry jas but i have no idea how to put those smiley icons here. if you have any idea, can you teach me how.

To my dearest Panget

As I write this entry, I cannot help but shed a tear. I do not know what have I done in my life to deserve you. I only know that GOD loves me a lot because there is you in my life.

This is for you whom I will love for the rest of my life.

Perhaps I had a wicked childhood
Perhaps I had a miserable youth
But somewhere in my wicked, miserable past
There must have been a moment of truth
For here you are
Standing there
Loving me
Whether or not you should
So somewhere in my youth or childhood
I must have done something good

And while it may sound selfish, please promise me that

When I get older losing my hair,
Many years from now,
Will you still be sending me a valentine
Birthday greetings bottle of wine?

If I'd been out till quarter to three
Would you lock the door,
Will you still need me, will you still feed me,
When I'm sixty-four?

In return, I promise that I will not make you cry anymore. I promise that I will go to the hospital and see the doctor as often as possible so you will not have a reason to be mad at me. Sorry for being such a baby.

I love you Honey and I am crying again knowing that you are still the same girl I fell in love with when I was seven. I promise that I will be well so that YOU CAN STILL LOVE AND FEED ME when I past sixty four.

Pero Panget, pwede magtanong. Bakit ako pa rin ang nagbayad ng hospital bills ko? Bakit pag na-oospital ka o kahit sino sa pamilya natin, ako pa rin ang nagbabayad ng bills? Di kaya dinadaya mo na ako diyan? Hehehehe, joke lang Hon. Sige, pagsamantalahan mo na nga ako. Ugh, agh, ugh, agh, wag diyan, wag diy.., me kil.. ako diy.... Nay, help!

Sa mga mahal ko

To my bebis, Kat. thanks. You know how I don't like the idea that you will work and study at the same time but I appreciate the IPOD very much. Unang sweldo, para kay Tatay agad. And its making me cry knowing that because you bought me the IPOD, siguradong short na naman ang allowance mo so you will beg for more from Mom and Mommy will terrorize me to send you the money. I just hope that you will not give me more reasons to cry when I receive your credit card billing - please, GOD, the IPOD, don't let the IPOD gift be in KAT's credit card billing, iiyak talaga ako knowing that I will be paying for my own gift. But thank you for the nice pictures of San Francisco. You really know how much I love the place. Pero halatang pambola ang IPOD kasi ang tanong na maganda WHO GAVE YOU THE PERMISSION TO GO TO SAN FRANCISCO? Kawawa naman ang Tatay, always the last to know....The tightest hugs and the best kiss, pwede na siguro dagdag pang-uto ke Tatay yun.

To my third daughter, Ana, who celebrated her 18th birthday last April 16, sorry Tatay and Mommy and Granny weren't there but am so proud of you. Foregoing your debut so we can donate the probable expenditures to a charitable institution is a great thing to do. IT WOULD HAVE BEEN greater IF THE MONEY DID NOT COME FROM ME. Ah, hehehehe, nagpaalam ka nga pala na pupunta kayong magpipinsan sa San Francisco, can you please enlighten me if I agreed? Am searching my emails, my YMs and text messages, I DON'T REMEMBER SAYING YES!

To Ion, there is no need to rush home. My wallet will surely have a heart attack if you do. YOU REALLY LOOK GREAT IN THE PICTURES BUT LAST TIME I CHECKED, HOUSE RULES STATE HEMLINE TO BE 1/2 AN INCH BELOW THE KNEES. I DO NOT REMEMBER AMENDING THE RULES. And why are your nails black? HOUSE RULES STATES THAT UNTIL SUCH TIME THAT YOU CAN AFFORD TO LIVE ON YOUR OWN, ONLY COLORLESS ARE ALLOWED ON YOUR NAILS. Di ba House Rules state also that if there is a question or concern with a House Rule, one must confer with Tatay for the interpretation of the rule. Bunso, wala sa House Rule na pwedeng utuin si Tatay ng beautiful eyes. Nakowpows Bunso, gusto kong himatayin while looking at your pictures pero ang ganda-ganda ng anak ko talaga, kamukhang-kamukha ni Mommy. But that is no reason para maggarampingat.Hmmmmmm!!!!!

To my apos, Gabriel (alyas Kulas), ang dakilang sipsip ke panget and Raphael (alays Tuknoy), who cries a lot these days because he is no longer allowed to jump on me, thank you for the smiles. It made breathing a lot easier.

To my Nanay, who cried and cried and cried and cried and cried in the hospital, pwede lang po magtanong, bakit ka po hindi nag-artista, sana hindi na ako nagpagod magworking student noon kung alam ko lang na me talent ka sa drama. Hindi ka na ata magaling maglaba, bakit hindi na maputi ang mga brief ko? O wag ka na magalit, alam ko itim yung mga brief kaya imposibleng pumuti, korni naman di makuha ang dyowk. Malaki na ako Nanay, me apo na rin, pero salamat dahil ako pa rin ang beybi mo. Tama ako di ba, haplos lang ng mapagmahal na kamay ni Nanay sa tulong ni Ben Gay ang magpapakalma sa akin.

birthday

Birthday Bheng. Di ko masabing Happy birthday hindi ko naman alam kasi kung masaya siyang nareremind kung kelan siya ibinuga sa mundong ibabaw.

Same din ke Tiff.

Pero ano kaya ang ibig sabihin nito

may daughter ana, turned 18 last april 16
tiff's birthday is april 17
tapos si tukmol april 18

sa lahat ng anak ko, ana is the sweetest and most behaved,
can i say the same to these two april girls?

pikon ang magreact violently.... sarado na ang barangay hall

Si Pareng Ted

I am surprised.

People (who) daw are reacting to the way the police are handling the investigation. Too rough (daw) kay Ted.

I say syet na malagket, people are just reacting because it is TEd. The police are just being true to themselves. They acted the way they do to all financially challenged (hence di maka-name drop)Juan and Juana dela Cruz out there.

In fact, I would like to say BOO to the police for giving TED the Royal or VIP treatment. Kung si ordinaryong Juan dela Cruz ang napagsuspetsahan ng pumatay sa kanyang Misis, kalaboso na yan agad, care ba ng mga pulis kung gusto rin ng Mister na makidalamhati dahil nasa ospital ang Mrs. niya. Pero sa Pareng Ted, alahoy, pinayagang pumunta sa ospital for what - HUMANITARIAN REASON daw. Me ganire ba sa mga ordinaryong Juan dela Cruz na ang pwede lang iname drop e me kamag-anak silang nagwawalis sa MMDA.

Nagrereklamo daw ang mga kapatid ng asawa ni Ted. The police daw were too rough. Aba, dapat nga masaya sila dahil sa wakas nagtatarbaho na ng maayos ang mga pulis. Walang mayaman, walang mahirap, walang me pangalan, basta me kasalanan, kahit na pressumed, assumed, kaladkarin agad, tsaka na paliwanag. Paano na kaya si Juan dela Cruz, illegal ng pinasok ang bakuran, pinalo pa o nabatukan ng baril, at mas madalas nakukwelyuhan pa, bakit walang tv coverage pag umaatungal ng hustisya.

Kawawa nga si Ted. Tignan mo, anak ng pating, sa sobrang kawawa si Ted, andun agad yung pinuno ng PAO. The heck. Tignan mo nga, pati yung nag-iisang opisina na dapat para lang sa mga naghihikahos na di kayang magkaroon ng abogado,napasugod agad, at holy shet na maglket, nag-isyu pa ng legal opinion in favor of the kawawang Ted. Tell me PAO, bakit pag yung mga nagmamartsang raliyista, yung mga nakatsinelas lang ng 3 for P100 na kitang-kita pa sa TV na pinapalo ng mga pulis, bakit ala kayo dun para magtanggol para sa kanila. Paki-explika po. kulang po ba sa tv eksfosure (with apologies to Patani) kay no time kayo run.

Pasensiya na po kung napahaba, sobra po akong surprised sa outpouring of grief para ke Pareng Ted. :ife is really unfair for ordinary guys like me. Bakit kaya sa pamamahay namin, pag naglaba ako bigla ng aking polo, me sapok ako agad ke Misis. Ang krimen ko? Inassume ni Misis na pag naglaba ako, I am hiding something. Si Pareng Ted, isang dakilang mambabatas, naglinis ng ebidensiya, gusto pa ata ng pat in the back and someone to tell him, Good Job, Ted.

Foot Spa

Nagsimba kaming mag-anak nung webesanto...bah kahit ako ganito mahigpit din ang paniniwala ko. Pero minsan (maminsan ba o kadalasan?) lumilipad din ang isip ko sa loob ng simbahan...tao lang poh pro infailness di naman malaswa iniisip ko pag nalipad ang utak ko sa misa. Me takot din naman ako sa taas...palagi na lang kaze ko nakakarma eh!!! roll eyes!!! Nung nag-oobserba na kami sa washing of the feet bigla sumulpot sa utak ko nung dating me nabasa ako sa kapaligiran ko di kaya noon pa nauso ang "foot spa" nung panahon ni hesukristo? Wala lang nabasa ko din kasi yan dati pa. Hindi ba nilagyan din noon nung panahon ni hesukristo ng owel ba yun, yung tubig tapos puro puti mga pamunas sa paa. Eh hindi bagah ngayon eh nilalagyan din ng iba't ibang halimuyak ng owel yung tubig tapos puro puti din mga pamunas sa pang-apak. Palaisipan lang din poh, baka naman noon pa nauso ang "foot spa" hindi kaya?

Bitter-half o better-half

Minsan talaga busseett din magkaroon ng bitter-half ba o better-half? Matapos ang almusal byernesanto, lalag-on sana ko sa kabilang daigdig pero por dios por santo grapones....nagulpe de gulat ako ng bitter-half o better-half ko. Hahawakan ko pa lang pyuter, dumagundong ang boses bigla, ambilis ng mata teyk nowt. Kalain mo ba namang sabihan ako ng....."fo' gawd's sake will u please lea' da computer alone fo' da meentham...it's good friday sweetie....am heah, yo' daughter's heah too....sit wit us heah, we're human, deal more tham wit us....are u wit me huh?" Yung biglang pagdagundong ng boses eh pakiramdam ko biglang humiwalay ang inunan ko sa sinapupunan ko sa gulat. Sa isip ko (sa isip ko lang huh)...."hayup talaga oh, napakadalang ko na ngang humawak ng pyuter nasasabotahe pa palagi".....hindi ko naman hinahayup sa isip ko asawa ko huh!!! Wala lang, ekspreshon lang kaze....hayup talaga ahahaha!!!

Sa Totoo Lang

Sa trulili lang in ol hanesty is da best palicy...di ko alam kung bakit ako naririto. Para ngang gusto kong magsisi eh hahaha!!! Nagmakaawa kasi si mang totoy na samahan ko dito sa bago nyang daigdig. Sa isip ko hindi kaya sya nagkamali ng pagbigay ng akses zaken dito? Eh puro kalaswaan lang naman nalalaman ko ahahaha!!! Hindi kaya dapat ang narito eh ang mapagpalang mga palad at mala-sawang dila ng diwata at ang itinuturing kong HENYO sa kabilang daigdig? grinn...grinn!!! Ang hirap pala dito sa bagong daigdig ni mang totoy, hindi ka pedeng mag-emo.

Siguro kaya ako narito para lang alipustahin hahaha!!! Yun lang naman ang isa sa tanging kaligayahan sa buhay ni mang totoy at ang silbi ko eh. Nai-associate na zaken lahat. I was being called malaking TUKMOL, sira-ulo, mental case pro oks lang din....tumatalbog naman kaze sa kanya din lahat eh. Ako ang isang taong karespe-respetadong bastusin...eh sarili ko naman kaze di ko nirerespeto ibang tao pa kaya? Kaya tukmol, inday, sira-ulo......ASA KA PAH!!!

Sa REcto

Kahapon sa pagbabalik tanaw ay naisipan namin ni Tatay na mag-ikot sa kahabaan ng Recto.

Gaya ng dati, andun pa rin ang mga nagtitinda ng term paper (akala ko natanggal na yun), gumagawa ng pekeng grades at diploma (me bumulong nga sa akin, Ser anong year ka grumadweyt, reserach natin kung sino pumirma sa taong grumadweyt ka). Wala na ang nagtatanong kung gusto ko ng Bedtime, Playboy o makapanood ng labia minora na kumakain ng saging o naninigarilyo sa Gala, Center o Crown theater. Wala na rin ang Dakota, sa harapan ng dating Cinerama (ngayon ay Isetan na). Masaya ko nung meron pang Dakota, pano ang daming manyak na nanood sa mga babaing umiindayog. Sige lang, habang minamanyak nila sarili nila sa kanonood sa mga babaeng halos lumuwa na kaluluwa, busy naman ang aking kamay sa kahahagod sa kanilang bulsa. Wala na rin ang mga pinball sa Cartimar Recto.

Pero me bagong uso sa Recto ngayon. Kung gusto mo ng latest model ng cell phone pero kapos ka sa budget, Recto is the place to go.Dapat mabilis lang ang mata mo sa mga fast-moving GSM agents. Ang mga cellphone na mabibili mo ng 20mil sa malls, sa mga GSM agents limang libo okei na pero kung in a hurry sila at kaya mo silang sabayan sa kanilang pagjojogging, matatawaran mo pa hanggang 2500 ang mga mamahaling cellphone. Kaya pag me nakita kang tao na kumakaripas ng takbo, sigurado sila na yun, takbo, habol, bilis kung kaya mo. In demand ang mga GSM agent na yan. Hindi lang ikaw o ang iba pang gustong bumili ang humabol. Andyan din ang mga barangay tanod, estudyante,pag minamalas, pati pulis o kaya MMDA nakikisali sa habulan - kasi ang celphone na binibili fresh from the bag o kakahablot lang sa isang tatanga-tangang naglalakad na estudyante sa kahabaan ng Recto. Didn't you know - GSM mean Galing Sa Magnanakaw. Now you know.

Mga Tanong ni Pangga

Sa PEP, merong thread na ang title e POW - short for PEPSTER of the Week. Fun thread for the PEPsters na gustong magkaroon ng break mula sa pinaka-importanteng tanong sa buhay ng mga Pinoy - KAPAMILYA o KAPUSO. Questions and answers para sa POW.

Pero more than the POW, mga tanong ng isang KAPUSO ang gustong-gusto ko.

Nagsimula sa isang simpleng MASAYA BA ANG MGA MANOK NA KINAKATAY SA JOLIBEE KAYA SILA TINAWAG NA CHICKEN JOY, ang paborito kong interrogator sa PEP ay nagdagdag pa ng ilang katanungan palagay ko kahit si Albert Einstein ay matutuyuan.

Pangga, thanks for making me smile more often than I like. Kasi pag naglalakad ako at naalala ko yang mga katanungan mo, napapangiti ako mag-isa. Natatanong na tuloy ako madalas kung me SAPI NA AKO.

Pero pasensiya na Pangga, akin na ang rights sa iyong mga katanungan. Registered na yan sa Patent Office under my name. Nya! Yari ka.

Si Bebs.

Kagabi, sobrang init. Hindi ko nakayanan. Butas-butas ang bahay namin kortesy of the last typhoon, maraming pwedeng paglabas-pasukan ang hangin, pero anak ng pusang babaeng itim (mas tama atang itim na babaeng pusa, adjective before noun sabi dun sa isang english book na sinikwat ko sa babaeng nagtitinda ng second hand book sa gilid ng gate ng FEU sa Morayta) mainit pa rin.

Sa sobrang init, inaya ko tung Under-The-Spell (UTS) kong kaibigan na magpalamig sa kahabaan ng Quezon Avenue, mula sa Roxas hanggang bago magDelta. Pero dahil Holy Week walang aksyon. Sayang me discount card pa naman ako sa Sogo nawala ang pagkakataon kung mabuyo si UTS sa biglang yuko sabay liko.

E sobrang init talaga kaya lumarga kami patungong Timog. Magsasagwa. Pero wala, lahat ng masasagwa nasagwaan din sigurong gumawa ng masagwa kaya tahimik ang gabi ng Timog. Kain na lang tayo sabi ni UTS. Sige kako para di naman masayang ang unrestricted gatespass ni UTS na milagrong pinirmahan without concern ni Panget.

Wala talagang kwenta ang Maynila pag Holy Week. Halos lahat ng okei na establishments sa Timog maagang nagsara. Sa kaiikot, namataan namin ang DAmihan. Promo for the night, paskil sa labas nito - P595 for 8 bottles of SMBLite, 4 sticks of barbecue at isang order ng tokwa't baboy. For a small additional price, dressed spring chicken ready to serve at your pleasure. Ba okei. Pasok kami.

Brown out ba, tanong namin pagpasok. Di po ser. Nagpatay lang kami ng ilang ilaw para mabawasan ang init. Kuha kami ng table. Sa entablado, ilang kabataang babae ang sumasayaw at kumakanta. Siguro dahil sa init, fishnet lang ang suot nila. Okei lang, dim light naman, kaya hindi na siguro kami nagkakasala.

Matumal ang negosyo kami pa lang ang nasa loob. Promo senyas ko sa waitress. Okei Sir. Mabilis naman ang service, siguro dahil kami pa lang nga ang customer, kaya andyan agad ang order namin. Matapos ang 16 na bote ng SMBLitebeer, lumapit ang me isang katabaang babae. Ser gusto niyo ba ng dressed spring chicken?

ang mga sumusunod ay totoong pangyayari at hindi kathang isip lamang


For a small additional price, naalala ko. Sige. Magkano. P5000 sir. Ang ilokanong si UTS nalaglag sa kanyang kinauupuan. Mahal, ano ba meron sa chicken na yan. Sabi ni Taba, sir sigurado magdadagdag sa kainitan ng gabi ang dressed chicken namin. Sira ulo ata itong si Taba, mainit na magdadagdag init pa. Mahal pero one for the Ripley's, umokey ako.

Bigla namatay ang ilaw. Brownout? Dim lite ang sagot sa aking tanong. Maya-maya isang babae ang lumapit sa amin. Bebs sir, pakilala niya. I'm your dressed spring chicken for the night. Nya. Nakatapis din si Bebs ng fishnet gaya ng iba pero mukhang mas madaling maabot ang langit sa sobrang lapit ni Bebs sa amin. Sa saliw ng walang kamatayang The Power of Love, umindayog si Bebs at hinagis sa aming mesa ang kanyang tapis na fishnet. Wow, mukhang colorless bra at panty - liyad, dapa, dipa, sirko, dun ko lang napansin, nakahikaw pala si Bebs. Lintik na bata to, kung makasayaw lalo na at naglap dancing ke UTS parang walang buto. At habang naglalap dancing si Bebs ke UTS, maliban sa hikaw, me iba pa kong napansin ke Bebs. Maganda ang kanyang shoes.Coz you're my lady and I am you're Man birit ng musika, biglang sumirko si Bebs at bumukaka sa aming harapan. Sus ginoo, patawarin kami ng mahabaging langit, lumalapit, lumalapit. Malapit man, malayo din akhit anong iwas ang iyong gawin, ayan na ang (dis)grasya? Mahirap sa madilim. oops, ano tong nasasalat ko. Makinis. Malambot. Uhhm ang bango. Pure leather wallet ng customer sa katabing mesa ko pala, sumabit sa kamay ko. Thanks for the distraction Bebs. Pero sa totoo, akala ko nung una dahil sa dilim na paligid, nakacolorless panty si Bebs with dark shades in the middle. Pero sa unti-unting pagliwanag na paligid, si Bebs, uhmmm, si Bebs, anak ng pusang gala si Bebs, nyahahahha, si Bebs, walang panty. Tama si Taba, lalong uminit ang panahon.

Ang aming dressed spring chicken, undressed na ngayon!

Pero me ispesyal ke Bebs. Di lang maganda si Bebs, mukhang long lost twin siya ni Marian Rivera. Sa tayo pa lang, Marian na ang dating niya, sama mo pa ang boses pati ang kanyang nakakapagtayo ng kahit ano na ngiti, Marian na Marian ang dating ni Bebs. Kung hindi ko lang nabasa sa isang news na wala sa Menila itong si Marimar, sasabihin kong si Marian ang babaeng lumiyad, dumapa, dumipa, sumirko, nagsplit at nagpakita ng kuyukot sa amin.

Pwedeng masabi na si Marian ang undressed chicken na nasa aming harapan. Pareho silang Psychology majors. Pareho silang multi-talented. Pareho silang me maamong mukha at me ngiting babalik-balikan. Pareho silang magaling sumayaw pero si Bebs anak uli ng pusang itim, pati dibdib, nagtsatsatsa. Dun pa lang alam mo ng hindi talaga si Marian yun. Kamukha lang.

Kaya kahit ako ay isang KAPAMILYA masasabi kong hindi si Marian ang babaeng nakita namin sa DAmihan. Bakit?

Una, ang alam ko si Marian natapilok lang ang paa pero si Bebs sa tingin ko nabalian kaya wala ng buto ang katawan niya. Hanep gumiling at kung makaliyad, kulang na lang i-slam dunk sa mukha namin ang kanyang hinaharap. Tsaka di ko nabalitaan kahit kelan na athletic si Marian, si Bebs, wowowee, magaling na gymnast, acrobat. Palagay ko nga, me certificate din sa scuba diving itong si Bebs, ala eh, ang galing sumisid.

Pangalawa ang alam ko si Marian, tigre kaya napagkakamalang suplada. Pero si Bebs, di siya tigre. Isa siyang sawa. Husay lumingkis - kamay at paa nakapulupot me bonus pang kadyot-kadyot.

Pangatlo, mukhang me medical training si Bebs. Galing magbigay ng mouth to mouth resustayon. Saan kayang medical school nag-aral si Beb dahil ang dila niya pasok hanggang lalamunan ni bespren UTS.

Pang-apat, busy si Marian at busy rin si Bebs pero si Bebs ang nakilala kong masaya sa kanyang pagiging multi-tasker. Kamay, paa, labi, dibdib, dila, bewang, sabay-sabay, nagtratrabaho walang reklamo.

Is pa, kumakanta ba si Marian ng walang sound?

At higit sa lahat, malabong si Marian ang nasa harapan namin. Kasi si Marian, MEDYO lang, si Bebs, MOUNTAIN DEW.

Milagrong malaki, Holy Week at mukhang wala na sa sarili si UTS, nag-aya sa VIP. Sabi ni Bebs, SIR, please be gentle, its my first time. First time? Oh my gulay. Naisip ko tuloy,gumagamit din kaya ng virginity soap si Bebs?

engot talaga

sabi ng mga barkada ko, di raw nila maintindihan ang dahilan bakit ako nagblog. simple lang, tamad ako. kaya lahat ng gusto kong mga bloggers, nilagay ko ang link dito sa aking blogspot.

isang clik lang, ayos.... pag dating sa katamaran, si juan tamad lang siguro me laban sa akin.

Isang Pagbabalik-tanaw

Minsan sa buhay natin masarap balik-balikan ang nakaraan tulad nyang ginawa ni mang totoy. Napakasarap sariwain ang ating kabataan. Mga pilyo't pilya tayo noon, maloloko, kung anu-anong mga kagaguhan ang nalalaman in short. Ako aminado ako sa tanda kong ito maloko pa rin ako...paulit-ulit pa rin akong nagkakamali....sigue-sigue lang hangga't me nakakaunawa hahaha. Abusuhin bah!!! Abusada ako eh alang pakealaman ng ugali hahaha!!!

Nung kabataan ko dami ko kaibigan, sa daldal ko ba namang ito. Ako yung tipo ng taong unang kakausap sa yo bah. Hindi mo man ako kausapin...kakausapin pa rin kita hanggang kausapin mo ako. In other words, ako ay isang taong papansin hahaha!!!

Balik tayo sa circle of fwens nung kabataan natin ika nga. Meron akong mga kababata sa kinalakihan kong lugar sa menila partikular sa lugar ng sampaloc. Kinalakihan lang pero di ako doon pinanganak. Pinanganak ako sa san esteban eh, laking menila, nag-hayskul sa antique tapos balik menila uli hanggang mapadpad sa ibang lupalop. Ang mga kababata ko na mga naging kalaro ko noon doon, garabeh ang klosness namin sa isa't isa. As in sabay-sabay kami ng oras ng paliligo, usapan na yan. Tapos pag-uusapan namin kung anong kulay ng panty namin. Dapat pare-pareho ang kulay ng panty naming magkakalaro at pareho din ang kulay ng short at sando namin. Ganun kami eh hanggang sa naglakihan kami nasa mga kolehiyo na. Walang nagbago. Si Talen nung maliit kami, tawag namin Lalen. Sya ang pinaka-leader naming magkakalaro dahil sya pinakamagulang, sa madaling-sabi dinadaan nya palagi sa edad porke sya pinakamatanda samin. Nung lumaki na kami naging TaLen dahil yung mga pamangkin nya ang tawag sa kanya TaLen. Short for tita lalen, empre mga bata hindi nabubuo kadalasan mga salita. Nakasanayan na rin naming gayahin. Yung isa si TaDo'. Me diin ang pagbigkas sa huling letra huh!!! Dolce kasi ang namesung nya talaga. Eh yung mga pamangkin nya ang tawag sa kanya TaDo' short for tita dolce. Yung isa naman si TaIna...nde po mura yan....agen tinawag syang TaIna ng mga pamangkin nya short for tita reina. Sa kadahilanang alam nyo na...eh kasi bata!!! Magkapatid sina TaDo' at TaIna....obyusli naman sa pangalan na lang hawig na hawig. Yung isa naman si Duday tapos ako. Lima kaming magkakalaro noon na hanggang sa nagsipagdalaga at nagkanya-kanya ng propesyon eh magkakaibigan pa ring mahigpit maski hanggang ngayon. Kami yung tipong magkakaibigan na once na me hiniram kang isang bagay....asahan mo wala ng balikan yan hahaha!!! Pasalamat pa nga ako minsan pag ipapaalam na hihiramin yung isang bagay sakin. Dahil pag minamalas-malas ako sinisisi ko pa ang sarili ko dahil ako si kalimutin....sobra. Iniisip ko saan ko ba inilagay....alam ko dito lang banda. Yun pala hiniram sakin ng hindi nagpapaalam hahaha!!! Pare-parehong ilocana ang mga nanay namin pwera ke Duday, ibannag nanay nya, tubong Isabela pero ganun din, nakakaintindi din ng wikang ilocano. Silang apat eh ka-counterpart din namin, palaging nagchichismisan. Sila yung tipong ginagawang monday to saturday club ang umpukan, linggo lang ang pahinga. At teyk nowt sila-sila nagyayabangan hahaha!!! Nuong elementary days ko, naririnig kong nagpaparinig ang mama nina TaDo at TaIna sa amin. Dikit-dikit ang mga bahay eh, yung bahay nina TaDo at TaIna eh nasa me bandang pasilyo na namin, bandang likod kasi me pintuan pa kaming isa sa likod na papunta sa kusina. Doon sa me pasilyo, bungad naman ng harapan ng pinto nina TaDo at TaIna. Isang tanghalian, nagparinig si Nana Lety (yan ang tawagan namin sa mga magulang ng mga kaibigan namin, Nana at Tata) ng "alaem man diay prayd chiken Dolce". Teyk nowt, nilalakasan pa nyan na dinig na dinig namin sa bandang kumedor namin. Tapos bubulong ang nanay ko ng "hhmmmppp lastog" hahaha!!! Sasabihin ko sa kalaro ko "buti pa kayo prayd chiken ulam nyo, kami gulay na naman" (na parang nagmamaktol) Bigla sinabi ni Nen (TaIna) "anong prayd chiken, gulay din ulam namin noh"! Tapos tawanan na kami ng tawanan hahaha!!! Palagi silang nagbibigayan ng ulam kahit na wala namang okasyon, pakbet, buridibud, diningdeng. Wala lang nakasanayan na nila. Purgang-purga nga ako ng nanay ko sa gulay eh...andalang kong makatikim ng bagnet. Roll eyes...roll eyes. Empre ule ilocano, mas mura gulay kesa karne eh. Sasabihin ng nanay ko sakin palagi, "bingbeng it-ted mo man daytoy diay bangirr". Sasabihin ko naman, "saang diay bangirr, nagadu ti bangirr". Sasagutin naman nya ko ng "ukkim" at sesenyas sa ka-duplex na bahay. Alaga ako ng nanay ko sa mura bah, ganyan ako kamahal. Ako yung tipo ng batang laging sinisigawan sa kalye sa gitna ng kasarapan sa paglalaro. Palaging nasisigawan ng "bingbengggg agay-ayam ka manen, sumrek ka ditoy ingka agdal-dallusen, tawkininam". Napakaingay ng nanay ko sa totoo lang. Tipikal na manang biday ika nga. Kabaligtaran ng tatay ko, kahit galit na eh malambing pa rin ang boses....ilonngo eh!!! Matatawa ka nga sa peyrents ko, wanopakaynd hahaha!!! Ang nanay kakausapin nya ang tatay ko sa wikang ilocano tapos ang tatay ko naman eh sasagutin sya ng wikang bisaya. Nagkakaintindihan naman sila hahaha!!! Tawa nga ng tawa ang mga kalaro ko noon, sina talen, tado, taina at duday. Kami yung magkakalaro na pagdating na pagdating galing iskul eh tatambay na kagad sa labas....eksayted araw-araw na magbida sa bawat isa. Minsan nga eh natatanggalan pa ko ng panty ng nanay ko para lang nde makalabas hahaha!!! Tinatago ang mga panty at short ko para pumirme naman ako sa bahay. Tabi-tabi lang din ang bahay namin. Ang pinakamalapit na bahay sakin eh yung kila Talen as in duplex yung bahay namin. Iisa lang kasi ang me-ari. Yung kwarto ko eh merong maliit na pinto papunta sa bahay nila Talen. Bale pag pinasok mo yung maliit na pintong yun eh kwarto na ng mga boarders nila. Nagpa-board ang mama nya dahil mejo marami sila. Nung nasa ikatlong baytang na ko sa Mababang Paaralan ng Juan Luna bandang Lepanto at Cataluna, (public lang ako sikyu lang ang tatay eh at pagdating sa probinsya naman ay magsasaka) nagpa-board na rin ang nanay ko dahil ako si hikain talaga, laman ako ng Mary Chiles palagi sa Gastambide, laging inaatake lalu na kung sobrang init ng panahon. In shortness magastos ako sa gamot. Ang tinanggap ng nanay ko na mga nag-aaply eh puro ilocana at nagsisipagtarbaho na. Ayaw ng nanay ng estudyante dahil magastos daw sila sa ilaw, empre mga magsisipagpuyatan yang mga yan sa pag-aaral daw at sa teno, empre naisip ng nanay mahilig magtelebabad ang mga estudyante. Empre what will you ekspek sa utak ng mga Ilocano....tatlong salita lang yan....tipid...tipid....at tipid. Sa lugar namin sa Bustillos kahit na hindi iyo ang bahay eh pupwede kang magpa-board, dami gumagawa nyan duon. Abah dami naghahanap ng matutuluyang boarding-house ang mga estudyante sa bandang Bustillos. Kahit na nga ang isang bahay dun sa me amin eh hindi nagpapa-board, kahit walang mga nakapaskil sa pinto na "WANTED LADY BEDSPACERS"...eh talagang kakatukin pa ng mga estudyante at magtatanong kung nagpapa-board daw ba sila hahaha. Yung iba nga mamimilit pa na tumanggap na lang sana sila ng boarders daw hahaha!!! Yung kwarto ko eh hinati ng tatay ko na nagsilbing karpintero sino pa ba? Kaya yung pintuang maliit na yun na papunta kila Talen eh napunta sa bandang area na ng mga boarders namin. Kaming magkakalaro noon eh palaging nagbibidahan...sa mga kuya, ate at mga kapatid nila. Nakikinig na lang ako sa kanila palagi, ala ako eh. Naiinggit ako sa kanila dahil sila me naaaway silang mga kapatid. Ako ala akong maaway sa loob ng bahay namin. Alangan namang awayin ko peyrents ko at mga boarders namin. Kaya naisipan ko tuloy mag-hayskul sa probinsya ng tatay ko sa antique. Ayaw ng mga kalaro ko dahil magkukulang na daw ang Star Rangers...star ranger 3 ako eh....we are the star rangers...paborito namin yan noon. Pero kako gusto ko namang maranasan yung magkaron ng parang kapatid.... empre pag mga pinsang buo mo eh, parang mga kapatid na rin yun. Shado rin naman akong nag-enjoy ng hayskul sa probinsya. Pagbalik ko sa menila, eksayted ako makita muli mga kalaro ko. Tinawanan nila ako ng tinawanan, ulikba na raw ako kase. Sabi ko sa kanila di bale naranasan ko naman pakiramdam ng me mga kapatid. Sa madaling sabi bak tu gud 'ol deys na naman kami ng mga kababata ko.

Nung nasa kolehiyo na ko, namulubi ang nanay ko sakin. Dahil kahit iisa ako ang gastos ko daw (magaling din kasi akong magdoktor ng mga resibo ng tuition fee ko noon. Kelangan kong gawin yun dahil saksakan ng kunat ang nanay ko....sumalangit po sensya na po....kelangan lang ilabas ang katotohanan po) Nung nasa second year college na ko, si Talen titser na sa eskwelahan ni Tony Tamayo sa LP (yan yung tym na wala pa sa pulitika si Tony Tamayo). Empre kumikita na si Talen habang ako pinagkakakitaan ko nanay ko kakakupit. Saan ka ba naman nakakita ng yung pitaka nya eh ipinapardible nya (yung malaking pardible, saka yung mga pitaka noon kasi mga tela-tela pa) sa loob ng bulsa ng duster nya (na pwedeng tumindig na mag-isa sa kaka-almirol....alala ko hirap na hirap ako dati sa pagpaplantsa ng mga duster nya, gustung-gustung inaalmirol, ibibilad sa yero doon sa me bubong namin na sampayan)....panalo ang nanay ko pagdating jan. Kilala nya kasi ako eh. Kaya ang ginawa ko, idinaan ko sa legal na paraan ang pagkupit sa nanay ko. Tulad ng pagpapakita sa kanya ng resibo ng mga binabayaran kong tuition....sa totoo lang garabeh ang ginawa kong pagkupit. Sinagad ko talaga ang nanay ko noon as in libu-libo ang patong sa tuition ko....minsan pa nga eh umabot ng kwatro mil ang patong na ginawa ko....bah nung early 90's napakalaking pera na nyan....tiba-tiba ako noon. Pero nag-compess naman ako sa nanay ko sa ginawa ko sa kanya...nung me isip na ang anak ko. Ala na syang magagawa, tapos na eh.....grin!!! grin!!!

Nung college na ko maraming pagkakataon na bigla akong papasok sa ka-duplex na bahay namin kila Talen....kukunin ko mga gamit o damit nya na natitipuhan kong gamitin sa iskwela. Hiniram ko ang T-shirt nya (natural nde ako nagpaalam)....tumagal sakin ng sambwan....nde naman hinahanap kako kaya oks lang. Tapos isang araw me bisita akong kaklase ko na natapunan ng cok na pepsi yun damit kaya ang ginawa ko pinahiram ko sa kanya yung t-shirt ni Talen. Tumagal iyon sa kanya, empre tinanong ko kung nasan na nde akin yun eh. Sabi nya me kasalanan sya sakin dahil nde na daw nya makita pa. Sabi ko oks lang. Sa isip ko oks lang kasi nde naman akin eh hahaha!!! Isang araw tinanong ni Talen kung kinuha ko daw ba yung T-shirt nya....sabi ko oo. Ibigay ko na daw at gagamitin daw nya. Sagot ko, "wala eh nde ko na makita". Sabi nya..."hahanapin ko sa buong bahay nyo". Sagot ko, "no need talen dahil nde naman sa bahay nawala eh. Pinahiram ko ke Arlene nung natapunan ng cok na pepsi yung damit nya eh tapos nde na daw nya makita". Balewala sakin sa totoo lang hahaha!!! Pero nanggigigil si Talen dahil sabi nya me sentimental value daw yung shirt na yun sa kanya. Mangiyak-ngiyak sya sa harapan ko bakit daw pinahiram ko. Ako naman tinatawanan ko lang sya kako tumigil na sya kakangawa dahil ampanget nya. Tapos me pagkakataon naman na hiniram ko din ang tretorn sneakers ni Talen...pampormah bah! Gandang-ganda ang mga kaklase ko sa tretorn sneakers na sinusuot ko....madumihin sya (uso yun noon eh) Isang araw hinahanap ko sa shoe rack sa me hagdan ang tretorn ni Talen, nde ko na makita. Tinanong ko ang nanay ko, sabi nya sakin sa ilocano.....ang bata-bata ko pa daw mahina na raw mata ko. Nagulat ako dahil hindi ko na sya nakilala sa puti...nilabhan pala ng nanay ko. Nag-freak out ako kako sa kanya bakit nya nilabhan, ang sagot nya sakin..."dugyut nga balasang" Ang ginawa ko, pagsuot ko sa tretorn sneakers pinagpapaapak-apakan ko sa mga kaklase ko....sabi ko sa kanila "sige apakan nyo pa, kainis ang nanay ko eh nilabhan". Tapos kinagabihan kinuha ni Talen tretorn nya, sabi nya sakin baka hindi ko na daw ibalik, natakot hahaha!!! Sabi ko naman sa kanya, "ikaw nga halos lahat din ng pinapatahi ni nanay sakin na bestida, ikaw ang nauunang gumamit eh" Tawa sya tapos sabi nya sakin, "di kasi bagay sa yo, ambaduy mo eh, mas bagay sakin teacher ako eh", sabay dila.

Ganun kami simula noon hanggang ngayon. Mga kaibigan na sinubok ng panahon. Mga kaibigan na hindi ako iniwan nung ako ay nadapa.....bagkus ako ay inunawa at pinagpala. Ngayon hinahanap ko ang ingay ng nanay ko at lambing ng tatay ko. Ngayon nami-miss ko ang pagtawag na "sulpakya" ng tatang sa nanang at sasabihin ng nanang sa tatang "tawkininam". Magbalik-tanaw man ako sa nakaraan ng paulit-ulit....masarap pa ring namnamin ang mga alala ng mahigpit.